Klik Hier voor de foto’s van Dag 24
Vandaag uitslapen en toch weer niet. We gaan immers weer naar huis en we moeten op tijd op de luchthaven zijn. Ondanks het feit dat we s’ middags vliegen was iedereen op tijd wakker om de thuisreis weer aan te vangen. Ons laatste ontbijt in het heerlijke luxe hotel was weer uitstekend. Zoals gisteren met een vers gemaakte omelet, sap en fruit. Wat wil je nog meer?
We stapten om half tien in de auto en reden vanwege de zaterdag via rustige wegen naar San Francisco International Airport.
Eenmaal in de buurt van de luchthaven was de rental car return snel gevonden. Op deze locatie hadden ze een nieuwe toeristen melkkoe bedacht. Voor $25 brachten ze je naar de vertrekhal in de auto waarmee je gearriveerd was. Enigszins verbaasd vroegen we of er geen bus of trein was en de reactie was dat er natuurlijk een gratis trein naar de luchthaven was. Dat laatste daar houden wij Hollanders van en wij sloegen het aanbod natuurlijk af. Bepakt en gezakt liepen we naar de Airtrain en binnen een paar minuten reden we naar vertrekhal G waar de internationale vluchten vandaan zouden vertrekken.
Als eerste moesten de koffers gedropt worden en we hadden bedacht om tegelijkertijd een verzoek te doen of Daan toevallig niet op onze vlucht overgezet kon worden. Natuurlijk hadden we allemaal de goedkoopste ticketklasse dus het resultaat was dat dit wel kon maar bijbetalen van $300 was wel verreist. Dat vond zelfs Daan te gortig en gaf aan om, net als op de heenreis, zelfstandig de latere vlucht te nemen. Op Daan na hadden we vervolgens alle 4 een TSA PRE op onze tickets gekregen wat inhield dat we niets hoefden uit of af te doen of spullen (inclusief notebooks en iPads) uit onze koffers hoefden te halen. Volgens de informatie op internet hadden we deze status puur op basis van willekeurigheid gekregen en normaal moet een Amerikaan hier $95 per 5 jaar voor betalen. Uiteindelijk bleek ook Daan 10 minuten later zonder deze TSA PRE weer naast ons te staan 😦 Nu hadden we inmiddels wel honger gekregen en al snel was er een lekker restaurant met broodjes en pizza’s gevonden.
Het boarden en vertrek verliep vervolgens precies op tijd en binnen de kortste keren vlogen we weer op 12km! hoogte. We vlogen immers met een A380, het grootste passagiers vliegtuig ter wereld, en dat blijft altijd een feest van stilte en rust ten op zicht van een lawaaierige Boeing 737 of zo.
We hadden geboekt bij United Airlines maar vlogen met Lufthansa en net zoals op de heenreis kregen we daar een heel klein beetje spijt van. Lufthansa heeft, in tegenstelling tot United, blijkbaar een uithonger- en uitdroog beleid want met 2 x een karige maaltijd en 3 x wat drinken op 11 uur vliegen doet United het toch vele malen beter dan onze Duitse vliegers 😦 Na de perfecte landing in Frankfurt moesten we nog enige tijd wachten voor we weer de “bus” naar Amsterdam konden nemen. Het blijft frapant dat je na een grote intercontinentale vlucht opeens in een volgepropte A321 wordt gestopt en opeens andere “regels” gaan gelden. Pleuni had namelijk haar rugzak met een kleine slaapzak daaraan op haar rug en een attendant vond het nodig haar eruit te pikken omdat haar bagage te “zwaar” zou zijn. Zij gaf aan dat ze het gewogen had en dat de rugzak een halve kilo onder het maximum zou zijn en dat ze n.b. uit SF kwam, en dat daar alles wel ok was. De attendant geloofde haar blijkbaar niet en zetten hem in de handbagageweger en woog 9,5 kilo schoon aan de haak. Blijkbaar moest hij zijn macht laten gelden en zei toen dat de bagage te groot was terwijl de dikke koffers met notebooks links en rechts van haar het vliegtuig inliepen. Uiteindelijk heeft ze onder protest de kostbare spullen uit de tas gehaald om vervolgens een rugtas met als enige twee jassen erin in het ruim laten zetten. Ons advies (ook op basis van eerdere ervaringen): Lufthansa begint een budgetvlieger te worden die je moet vermijden !!!!
Uiteindelijk vlogen we met redelijk wat turbulentie naar Amsterdam en landden daar gelukkig weer veilig op de Buitenveldertbaan. De bagage was gelukkig toch nog binnen een redelijke tijd op de band en zo konden we ons welkomstcomitee Mark en Bas weer begroeten. De rit naar huis was ook weer in 55 minuten gepiept en zo kwam een superleuke campervakantie weer ten einde.
Waarschijnlijk zal dit voor ons niet de laatste keer zijn dat we op reis gaan naar Amerika omdat er voor ons nog heel veel interessante plekken zijn om te ontdekken. Zo hopen we dus te kunnen zeggen: Tot de volgende weblog maar weer!!!!!!!!!!!!!
RFPG On Travel 2018 